Προτού εκπνεύσει το έτος, στις 10 Δεκεμβρίου του 2018, παρακολουθήσαμε άλλη μια μπαρόκ συναυλία με το σύνολο I Solisti Veneti, αφιερωμένη στη μνήμη ενός από τους πρωτοπόρους της παλαιάς μουσικής στην Ιταλία, του σπουδαίου αρχιμουσικού Claudio Scimone, ο οποίος ίδρυσε την ορχήστρα στην Πάδοβα το 1959  και παρέμεινε διευθυντής της μέχρι τον θάνατο του, τον Σεπτέμβριο του 2018. Προφανώς μετά από τόσα χρόνια μαζί, όπως αποδείχτηκε στη συναυλία, δεν χρειάζονταν πλέον κανέναν να τους καθοδηγεί, και έπαιξαν συντονισμένοι από το πρώτο βιολί. Παίζουν με σύγχρονα δοξάρια, οπότε σε αντίθεση με το προηγούμενο σύνολο, η προσέγγισή τους αναζητά περισσότερο το σωστό ύφος παρά τον “ήχο εποχής”.

Η Ελληνίδα μεσόφωνος Μαρίτα Παπαρίζου, λίγο πριν εκπνεύσει το 2018, είχε ερμηνεύσει εξαίσια Vivaldi.

Μαζί τους ερμήνευσε η Ελληνίδα μεσόφωνος Μαρίτα Παπαρίζου, η οποία είχε ηχογραφήσει με τον  Scimone και τους μουσικούς του το πολύ ενδιαφέρον CD “Vivaldi ma non solo”. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για τη συναυλία, αφού έργα του “κόκκινου παπά” (λόγω χρώματος μαλλιών όχι ιδεολογίας) αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά του προγράμματος, με κοντσέρτα για έγχορδα, και μια επιλογή από άριες του συνθέτη.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ακούσαμε την τραγουδίστρια να ερμηνεύει Vivaldi, αλλά στην άριστη ακουστική της μεγάλης μπορέσαμε να εκτιμήσουμε τον πολύ ιδιαίτερο ηχοχρωματικό χαρακτήρα της σπάνια contralto φωνής της, με την εντυπωσιακή χαμηλή περιοχή, χωρίς όμως να στερείται το  ομαλό πέρασμα στην ψηλή ζώνη. Μας έδωσε ωραίες ερμηνείες, ειδικά στις παθητικές άριες όπως το “”Là sull’eterna sponda” (Εκεί στην αιώνια όχθη) από τον Μοντεζούμα. Η συναυλία μετακινήθηκε σε έναν άλλο συνθέτη τον οποίο  διαχρονικά υπηρέτησε ο Scimone με τους μουσικούς του, τον Ροσίνι, συγκεκριμένα τη Σονάτα αρ. 6, Παραλλαγές του Παγκανίνι σε θέμα από τον Μωυσή, και Παραλλαγές για κλαρινέτο και έγχορδα σε θέματα από τον Μωυσή και την Κυρά της Λίμνης. Ο σολίστ ήταν εκπληκτικός βιρτουόζος και κακώς δεν τον ανέφερε το πρόγραμμα, φροντίσαμε όμως να μάθουμε ότι είναι ο Lorenzo Guzzoni. Η συναυλία έκλεισε με την Ritirata di Madrid του Boccherini, ενός ακόμα Ιταλού συνθέτη, ο οποίος έζησε πολλά χρόνια στην Ισπανία, μακρά από τα κέντρα των εξελίξεων του βιεννέζικου κλασικισμού. Το έργο περιγράφει το πέρασμα της νυχτερινής  και είναι μια από τις περιπτώσεις προγραμματικής μουσικής του 18ου αιώνα. Οι Solisti Veneti απέδωσαν την αίσθηση της απομάκρυνσης με μια εμπνευσμένη ερμηνεία δεξιοτεχνικά διαβαθμισμένης δυναμικής που κατέληξε σε ένα απίστευτα λεπταίσθητο πιανίσιμο.

Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/kpisn-goes-baroque/ ]