…Η Παπαρίζου είναι μια καλλιτέχνης, που όπως έχει αποδείξει σε όλη τη διάρκεια της μέχρι σήμερα σταδιοδρομίας της, έχει πάντα την διάθεση να ανακαλύπτει και να προτείνει ιδιαίτερα μουσικά progetti, ενώ παράλληλα επιθυμεί να κάνει ενδιαφέροντες συνδυασμούς, όπως στην περίπτωση της εν λόγω συναυλίας της φέροντας κοντά τα μουσικά σύμπαντα των Vivaldi και Handel.
Πραγματικός φωνητικός άθλος αποτέλεσε η επιλογή της να ερμηνεύσει μία σειρά από απαιτητικές άριες των προαναφερθέντων συνθετών. Η πολύχρονη πείρα της στην ερμηνεία έργων της μπαρόκ εποχής, συνέβαλε καταλυτικά στην επιτυχία των ερμηνειών της. Ο έλεγχος της αναπνοής (Handel, Awake Saturnia…Hence, hence Iris hence away, Semele, HWV 58), η φωνητική της δεξιοτεχνία με πολλές καθαρές κολορατούρες και σαφή άρθρωση των συλλαβών (Vivaldi, Agitata infido flatu, Juditha triumphans, RV 644, και Se lento ancora il fulmine, Agrippo, RV 697), η ικανότητα να συγκρατεί την μεγάλη φωνητική γραμμή (Vivaldi, La, sull’eterna sponda, Motezuma, RV 723, και Sol da te, Orlando Furioso, RV 728), αλλά και ο τρόπος που ερμήνευε την μουσική ως καθρέφτη του μουσικού κειμένου και των συναισθημάτων στα άλλα χαιντελικά αποσπάσματα (Handel, Vivi tiranno, Rodelinda HWV 19, Venti turbini, Rinaldo, HWV7, Vorrei vendicarmi, Alcina, HWV 34), υπήρξαν στοιχεία της τέχνης της άξια προσοχής και θαυμασμού.
Ας μας επιτραπεί να αναφέρουμε ότι θα ήταν εύστοχη η ιδέα της επιστροφής στο ανάλογο ρεπερτόριο, αυτή τη φορά με ένα ειδικό αφιέρωμα στον Ottoboni και στον μουσικό κύκλο του (το σχετικό ρεπερτόριο είναι πραγματικά εκτενές, εύφορο και απολύτως ταιριαστό στη φωνή της).
Δευτέρα, 26 Μαρτίου 2018 .
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Π. Καράμπελας-Σγούρδας .
Δημοσιεύθηκε σε Κριτική
